Voor een tentamen heb ik wel eens een studieboek onder mijn kussen gelegd, in de hoop dat ik na het slapen alle informatie in mijn hoofd had. Het hielp. Meestal omdat ik ook in het boek gelezen had voor ik naar dromenland vertrok.
Maar nu bereikte me via via het bericht dat uit onderzoek is gebleken dat een mens daadwerkelijk informatie verzamelt tijdens de slaap. Niet via boeken of beddengoed, maar via het gehoor.
Geluid heeft invloed op de slapende mens. Het is nu wetenschappelijk aangetoond, lees het eventueel zelf op de website van Nature.
Ik zit er maar lekker mee. Want zo kalmpjes als op bovenstaande foto (een meisje van lichte zeden probeert de aandacht te trekken van een rondscharrelende kat… poes, poes, poes, poes?) is het meestal niet als het nacht is.
En ik slaap graag ’s nachts. Niet alleen omdat ik dol ben op zonlicht, dus overdag leef, ook omdat op een gegeven moment mijn ogen dichtklappen.
Mijn rusttijd duurt niet altijd even lang; door geroep, geklop, glasgerinkel en alarmsystemen van prostitutiehokjes en pooierscooters heb ik een speciaal soort weksysteem in mijn woonomgeving.
Ik kijk wel eens naar buiten als het donker is. Er zijn dan meestal niet alleen – of helemaal geen – vrolijke Engelse toeristen onderweg.
Jawel, ik slaap ook wel door. Gewoon met al het gedoe op de achtergrond. Zo oergezellig, die rosse buurt van Amsterdam. Maar de afgelopen tijd heb ik telkens als ik wakker word in mijn huis aan het Oudekerksplein het idee dat ik de beeldenstorm heb meegemaakt. Steeds vaker krijg ik fantasieën over een Burendag 2012 met een gezellig stierenfeest, je weet wel zoals in Pamplona. Leek mij wel een leuk idee. Red Light Bull Running. De geluiden kloppen al. Elkaar opvolgende meutes. Menigten die schreeuwend en haastig hun weg zoeken. En dat dan eindelijk eens voor het echie.
Heb ik ook eens een echt opwindend uitzicht.
mixed Media Soup 