Geheim gras (niet betreden)

Nog even en dan gaan we het allemaal doen: afspreken bij de klok. Net als in New York, waar het ontmoeten under the clock een bekend fenomeen is. Daar ga je, als je op stand wil zitten, iets drinken in de lobby van het Waldorf Astoria Hotel waar een geweldige antieke klok een centrale plek inneemt. Over het algemeen is het er een ‘zien en gezien worden’ in de ontvangstruimte van het hotel, vandaar dat die in de volksmond ook wel Peacock Lounge heet.
Vanaf oktober 2013, als de planning goed verloopt, heeft onze hoofdstad ook een vestiging van het inmiddels tot keten uitgegroeide Waldorf Astoria en daarom zijn de conservatoren van het Amsterdam Museum momenteel in hun depots aan het rommelen… op zoek naar een geschikte oude klok voor wat het chiqueste en duurste hotel van de stad gaat worden.

Voor het zover is moet er nog flink verbouwd worden. Tijdens het monumentenweekend op 8 en 9 september mochten bezoekers al even kijken in de tuin en het gebouw waar tot een aantal jaar geleden de MeesPiersonbank gevestigd was.

Nu is de rij van zes dubbele grachtenhuizen aan de Keizersgracht en de evenwijdige Herengracht in handen van een investeringsmaatschappij die ze aan de Hilton hotelgroep verhuurt. Hoewel de panden in de jaren zestig van de vorige eeuw vanbinnen behoorlijk aangepast of liever gezegd vernield zijn, is onlangs toch nog iets prachtigs gevonden: een origineel achttiende-eeuwse kamer helemaal in rococostijl, met landschapsschilderingen van de Zwitserse meester Jacob Maurer.

Vooral de tuin bleek een ontdekking voor de vele nieuwsgierigen op monumentenpad. Natuur! Midden in de Amsterdamse binnenstad. Wie nietsvermoedend de in verbouwing gehulde entree aan de keizersgracht doorloopt, heeft aan de ‘geheime tuin’ erachter een regelrechte verrassing. Dat eronder een gigantische parkeergarage ligt, lijkt direct vergeven en vergeten als het glimmende, in de zon bijna oogverblindende, grasveld om de hoek opdoemt. Enkele spontane reacties: ‘Hier mag je helaas niet voetballen, Thijs’, ‘Waarom heb ík nou niet zo’n grasveld!?’ en ‘Rustig, rustig, rustig: niet rennen!!!’ Naast het strakke veld staat namelijk een even zo strak zuiltje met een vriendelijk doch duidelijk gebod: Het gras niet betreden alstublieft.