Heute schon lesen was morgen kein Schwein mehr interessiert. Hij zei het twee keer, de krantenverkoper. Terwijl hij de krant uit zijn grote schoudertas vist, zoek ik geld. Hij brengt het ochtendblad rond – ’s avonds laat. Dat is vroeg, want het is de avond voorafgaand aan de datum die erop gedrukt staat. Zo gaat dat in Berlijn, in in café’s en restaurants, in metrostations en op andere openbare plekken, kun je mensen tegen het lijf lopen die kranten verkopen. Er lijkt iets defaitistisch uit te gaan van deze verkoper die dag in dag uit de krant aan de man brengt, je denkt dat het iets met nieuwe media van doen heeft, maar wat hij bedoelt is inherent aan het dagelijks nieuws. Vandaag is het vermeldenswaardig, morgen is er weer wat nieuws.
En daarom hou ik ervan die krant door te bladeren, te lezen, door te schuiven, te laten zien, te vertellen over wat ik gezien heb. De krant van vandaag bijvoorbeeld. Nee, niet die op de foto, maar die van gisteren zeg maar, staat dat Annett Gröschner in tientallen steden in de wereld tram 4 heeft genomen. In Roemenië stapte ze in een afgedankte tram uit Bremen. En ja, ze was ook in Amsterdam. En in Istanbul. In Peking! Waarom tram 4? Dat staat er niet bij. Maar wel dat trambanen de slagaders van de stad zijn – in Alexandrië dateert het spoor nog uit 1860. In Berlijn zijn overigens twee lijnen 4. Wat er ook nog bij staat; dat Gröschner ooit kritisch DDR-burger was, ook nu neemt ze niet alles voor zoete koek zegt ze. Wat is vooruitgang, vraagt ze zich dan af. En ze looft de tram. Ze heeft er overigens een boek over geschreven. Zo brengt de krant me weer op iets nieuws. Als ik dat boek nog uit krijg voor 21 december, waarop – zo staat óók in de krant – nog steeds heel veel mensen zich voorbereiden. Op de afloop van de wereld. Dat is al een tijdje aangekondigd, geen nieuws. Maar hoe het gaat gebeuren, en wat mensen doen met het alleen al het idee, daarover wordt bericht. In de krant van morgen. Voor wie er tegen die tijd dan ook nog maar over is. Schwein of geen Schwein.