Een proost voor Willem! De beroemde Nederlandse tekenaar, die ook in het buitenland heel populair is, heeft de belangrijkste oeuvreprijs voor striptekenaars gewonnen, de Grand Prix d’Angoulême.
Willem, wiens eigenlijke naam Bernard Willem Holtrop is, woont binnenkort al 45 jaar in Parijs en vult zijn dagen met tekenen, tekenen en nog eens tekenen. Jarenlang leverde hij elke week een politieke prent aan HP/De Tijd, waar ik ooit nog eens een tijdje de telefoon heb opgenomen en de post heb geopend (en ook wat heb geschreven, dat dan weer wel :-) De tekeningen stuurde Willem altijd op, schitterende originele kunstwerken waren dat, in oost-indische inkt en aquarel of ecoline. De uit Frankrijk afkomstige envelop alleen al wekte direct de nieuwsgierigheid. Ik herinner me dat hij een keer een tekening had gezonden van een poedelnaakte koningin Beatrix, fris lachend, opbloeiend uit een ‘Shell’. Het beeld verwees met een knipoog naar het belang van het Nederlandse koningshuis in het olie-imperium. Voor mij betekende het ineens onvoorziene drukte op het werk: boze telefoontjes en extra te openen post, want opzegbrieven.
Maar, ach wat! Willem was wel iets gewend… in 1968 kreeg hij gedoe vanwege een tekening van koningin Juliana als prostitué achter het raam, in het blad God, Nederland en Oranje. Tegenwoordig vinden we dat ‘heel normaal’, dat vrouwen achter de ramen zitten, maar toch is dat ‘gerespecteerde beroep’ niet voor iedereen weggelegd – zeker niet voor de, overigens dure, koningin en zeker eind zestiger jaren niet. Willem bracht een nacht in een cel door en moest ook nog eens een boete betalen. Dat gebeurt gelukkig deze dagen niet meer zo snel, kijk maar eens naar dit filmpje van Lucky TV, uit begin 2012, dat geen consequenties had.
Willem liet Nederland na het incident voor wat het was en ging in Parijs wonen. Nu levert hij al sinds jaar en dag bijdragen aan onder meer het Franse dagblad Libération en aan het satirische tijdschrift Charlie Hebdo. Verder heeft hij talloze boeken gemaakt, meestal gekenmerkt door een opvallend onconventionele inhoud met veel bloedvergieten en sex. Heerlijke strips zijn dat, uiteraard. Net als de wijn waarvoor Willem ook jaarlijks een tekening voor het etiket verzorgt: heerlijk. De fles op de foto hierboven toont hoe zoiets eruit ziet, deze staat bij mij op de kast. Als de nood niet aan de m/v raakt, blijft dit exemplaar gevuld. Het is wat mij betreft een kunstobject. Maar bij de tekenaar thuis gaat dat anders; hij ontvangt presentexemplaren.
Willem, oftewel Bernard, zoals hij in het dagelijks leven dus heet, heb ik de afgelopen jaren verschillende keren ontmoet en een paar jaar terug bij hem thuis wisten hij en zijn vrouw Medi zeker dat het handiger is de fles eerst leeg te drinken als je hem moet vervoeren. Ja ook als je hem wilt bewaren voor het etiket. Oké, deze die nu op de kast staat mocht vol mee.
Maar er was er nog eentje met een ánder etiket, dat werd echt teveel gesjouw, want die was anderhalve liter! We keken op de klok. Hoe lang nog voor de trein gaat? Tijd genoeg om te proosten. De koffer bleef draagbaar dankzij het glas.
mixed Media Soup 