Met een knettergekke vaart richting Parijs, zei onze vaderlandse Tour-journalist Mart Smeets vanavond in de uitzending van de Avondetappe – dat programma voor het prima zomergevoel als je gewoon niet belachelijk lang op vakantie gaat in de maand juli. Hij had het over de route die de renners Mollema en Ten Dam, aka Bau en Lau, gaan afleggen. Morgen. Ze gaan met het vliegtuig. En dan stappen ze op de fiets ergens in de buurt van Versailles voor de laatste 130 kilometer.
De laatste dag is het morgen alweer, van dat Tour de France-programma dat het wijndrinken tot een televisiegebeurtenis heeft verklaard. Alle dagen was het rode wijn. Vandaag was het witte wijn. Wat is er aan de hand, vroeg ik me af. Is er in het château waar ze vandaag zitten geen rood beschikbaar? Ik bedoel, je pákt de groene trui, je pákt de bolletjestrui of je pákt de gele trui. En je pákt de rode wijn, op televisie.
Maar vandaag is alles anders. Komt het omdat Cavendish naar Kittel keek op het moment dat hij de finish overkwam en hij wist dat hij met slechts één bandbreedte verslagen was? Komt het door al die Nederlanders die zich klem zuipen op de Alpe d’Huez, de zogenaamd ‘Nederlandse berg’ omdat daar vele jaren geleden ooit eens een Nederlander een etappe won?
Of komt het toch door Kittel? Het was een heel mooi gezicht. Die blik in zijn ogen. Dan krijg je dat geweldige revanche-gevoel, dat met sprinters helemaal geldt – om met Mart te spreken. En – om met gast en oud-renner Thijs Zonneveld te spreken – normaal krijg je dan een massasprint….
Maar.
‘Het kan morgen heel anders zijn’, meldt de alleskunner (en bestseller-schrijver!) Bert Wagendorp. Joehoe! Gelukkig iemand die het overzicht houdt, mensen!
Want.
‘Iedereen en alles wint. Columbianen, Portugezen. Maar geen Nederlanders.’ Zei de derde gast, van wie, sorry, sorry, de achternaam mij niet bekend is – hij is kundig en heet Edwin.
‘Wat is de dag van morgen nou precies’ vroeg Mart zich ineens af. En toen kwam een filmpje over een mars van Versailles naar Parijs. Iets over vrouwen en Lodewijk de zestiende. De 21ste etappe op 21 juli. Uit angst deed Lodewijk nooit iets op de 21ste van de maand. Nou, daar ga je. Op de 21ste juli. In 2013.
Ze waren allemaal op dreef; de wielrenners, de toeschouwers, en die gasten in het programma op televisie, met die witte wijn. Er kwam nóg een item. Iets over een renner uit Colombia die al in zijn jeugd ongelooflijk hard fietste. Achttien kilometer, met zijn zusje op de stang. Als hij geleefd had naar de vloek die was uitgesproken, was hij al lang en breed dood geweest.
So what. Hij leefde nog.
En.
Alle lontjes waren kort. Zelfs ploegleider Verhoeven (what’s in a name) kon het even niet meer aan!
Lontjes dus. Of zoiets.
En de wijn was verkleurd.
Maar wat maakt het uit. Bauke Mollema wordt zesde.
En Ten Dam zal hoe dan ook verbaasd kijken.
mixed Media Soup 