Over het Lezersfeest in Rotterdam, 9 november 2013
aantekeningen van een avond (door Ilona Verhoeven)
Het schaduwrijk kome… op het Lezersfeest in Rotterdam
Half zeven, springend over de plassen naar de medewerkersingang van de bibliotheek naast metrostation Blaak. Buiten regent het, binnen is de grootste ‘literaire nachtclub’ van Nederland in aanbouw. Alle verdiepingen van de bibliotheek ogen anders dan anders, met alle rekwisieten, bordjes en mensen druk bezig met de laatste voorbereidingen voor het Lezersfeest.
Spanning in de lucht verandert in gezelligheid als de grote verlichting uit gaat. Er is 1 vrouw, alleen voor Het Licht. Ze is vakvrouw en heeft er zin in, dat blijkt uit alles, hoe ze doet, hoe ze praat. Niks is te veel. Behalve het doorsnee licht dan, dat moet uit.
Plotseling floepen spots en lampen aan. Alles is een stukje donkerder. Gelukkig hebben we de herinneringen nog, zullen we later zeggen, als de foto’s van de avond allemaal nogal vaag uitvallen. Maar wat is het mooi. Dit is geen bieb meer, dit is een evenementenlocatie.
Vanaf acht uur stroomt het publiek het pand in. Naar de talloze podia met talloze schrijvers. Zaal zus en zaal zo. Op de eerste etage heerst een eigen bedrijvigheid. Luiletterland heet het daar deze avond. Er zijn diverse acts, waar iedereen langs kan wandelen of aan mee kan doen, of een combinatie van die twee kan proberen.
Op basis van (ook al) een mengeling van gevoelens en woorden belanden in stijlvolle glazen flessen een soort toverdrankjes. Ze zijn niet thuis brengen qua smaak, en nogal zoet. Lichtgevende tegels mogen wild besprongen worden, met als doel een kwis te winnen. Er is een ‘Illumat’, een machine die prachtige tekeningen ‘uitspuugt’. Wat je ook maar getekend wil hebben, krijg je – dat is het idee. En zo makkelijk is dat, tenminste: als je de niet te stuiten Duitse tekenaars (en initiatiefnemers) van de Illumat aan het werk ziet.
Een stukje verderop bij wielertijdschrift De Muur is meer dan sport te vinden, een mooi blad maakt alles mooier, dat is duidelijk.
En… er is Mixed Media Soup! Met Groeten uit het Schaduwrijk. Een verzameling gevonden foto’s waarin het Schaduwrijk zich manifesteert. Jazeker, Het Schaduwrijk kome… een geheimzinnig ‘schaduwrijk’ komt de toeschouwers onder ogen. Slechts negen stoelen telt het Parade-achtige tentje waar de Lezersfeestgangers zich binnen laten lokken.
De Schaduwcollectie, met oude foto’s waarin duistere figuren hun opwachting maken, wordt geprojecteerd via een overheadprojector. Het verhaal gaat over fascinatie voor oude foto’s, over waarneming in het algemeen en over dingen ontdekken terwijl je onderweg bent. De intrigerende zwart-wit foto’s van de Schaduwcollectie worden afgewisseld met korte fragmenten uit de verhalenbundel Voor de eerlijke vinder, en met foto’s uit de serie Gevonden Situaties.
Gezelligheid kent geen tijd, sure not. De avond gaat supersnel. Met dank aan Niels en Ester loopt alles gesmeerd! Wat zijn de mensen enthousiast, er wordt serieus gekeken, er wordt gelachen! Jop en Hans van de Rotterdamse band Surface Noise komen ook nog langs. Vanwege movember dragen ze snorren, die al aardig stevig zijn.
Na afloop is er beneden feestmuziek, een afterparty. Een of andere DJ gaat helemaal los, terwijl boven in een razend tempo wordt opgeruimd. Weg podia, weg bewegwijzering, weg lampen.
Alle spullen uit het Schaduwrijk gaan naar de garderobe: na al het gepraat nog even een glas wijn. De muziek is oké, maar knoertehard – gauw weer de roltrap op.
Aan een nog net niet weggehaald tafeltje van het grotendeels onttakelde Luiletterland zit K. Schippers met zijn vrouw Erica (Tetralix). Hij heeft opgetreden om half twaalf en is een van de laatste auteurs die is blijven hangen. ‘Dat is ook toevallig’, roep ik spontaan. Hoort iemand het? Ook hier heeft de muziek de overhand, ondanks een hele verdieping verschil.
‘Ha Gerard!’ zeg ik. We praten wat en verstaan elkaar bijna helemaal.
‘Watte, sorry, wat zeg je?’ ontvalt me op een gegeven moment toch even, als Gerard aka K. iets zegt dat ik niet in zijn geheel meekrijg. Hij herhaalt dat hij al weet hoe mijn toekomstige roman in elkaar zal steken.
Of ik oorblind ben, voegt hij er lachend aan toe. Ik moet ook lachen.
Vanaf de begane grond toetert Rythm is a dancer het voormalige Luiletterland in.
De mobiele fruitbar die de hele avond tegenover het tentje-met-de-negen-stoelen stond, gaat ook naar huis. Er zijn een paar aardbei-banaansmoothies over. Na een avond praten en ook nog boven de muziek uitschreeuwen is zoiets goed voor de keel, zeg ik tegen Niels. We grissen ieder een beker van de langsrijdende bar af.
Even later lopen we lekker fris door nachtelijk Rotterdam. Het is inmiddels droog geworden.
mixed Media Soup 