Wat te doen met de woede? Van die woede waarbij je weet dat je niet boos mag worden, en toch. Bijvoorbeeld over iets wat je cadeau krijgt. Dat eeuwige gezeur over de bek van dat gegeven paard! Zeker wie iets romantisch had verwacht, voelt zich aardig besodemieterd. Wees eerlijk en gooi de woede er gewoon uit.
Delen – heet dat ook wel.
Het is zó makkelijk. Soms is het gewoon een kwestie van de goedbedoelde rotzooi te lijf gaan met een stift.
Volgende keer liever een bos rozen, klotzak.
Dat gebrekkige taalgebruik – er staat duidelijk géén ‘klootzak’ – is toch geweldig? Unheimlich, zoals Thomas Bernhard het zou noemen. En juist die stemming is uitstekend voor het schrijven. Desnoods op een ijskast. Is alles te ‘angenehm’, zo legde de Oostenrijkse schrijver uit, dan is er sowieso niets te schrijven.
De woede komt als een vriend, die je denkt te kennen, je telkens weer onaangenaam verrast. Zit je een tijdje in het café, op een gegeven moment moet je toch afrekenen. En, vervolgens, buiten: waarom komt uitgerekend als je wilt oversteken die auto eraan?! Een normale instelling in het leven, vond Bernhard, die naar eigen zeggen alles ‘sehr angenehm’ vond, maar ‘vooral als hij ver weg van huis’ was.
IJskasten kunnen emotionele boodschappers zijn, hoewel er nog altijd mensen zijn die er gewoon eten in bewaren. In Berlijn staan sinds kort openbare exemplaren waarin ‘levensmiddelenredders’ voedsel stoppen. En wie op reis gaat, kan er spullen in kwijt die over de datum dreigen te gaan.
Zo. Hoef je je tenminste al niet meer druk te maken over voedselverspilling.
Een versie van dit artikel verscheen op maandag 17 november 2014 in nrc.next.
Op dit artikel rust auteursrecht van NRC Handelsblad BV, respectievelijk van de oorspronkelijke auteur.
mixed Media Soup 