Het duurt niet lang of daar is de steltkluut.
“Hallo, heeft iemand een steen in het water gegooid?”
Dat is inderdaad nog maar de vraag. Hoewel, er zijn kringen te zien.
Zoiets duidt op beïnvloeding van buitenaf.
De kluut heeft het ook allemaal maar van horen zeggen.
Hij kan het ontkennen noch bevestigen.
Rimpelingen, maar wat dan nog.
De kluut staart en staart en staart. “Waar is die steen eigenlijk?”
Hij twijfelt of er eigenlijk wel een steen gevallen is.
Je zou het langzamerhand een beetje met hem te doen krijgen.
“Waar steen is, is been”, mijmert de kluut, en hij doet nog een stapje.
Nog eentje dan.
(ps! all photos and content at this site © Ilona Verhoeven)