Op het zwarte T-shirt van het meisje dat me de koffie bracht staat in witte letters Sleep is overrated. Ze zet koffie met lauwe melk. Haar collega zegt dat ik ‘door het schuim heen moet drinken’. Het fooienpotje is gevuld met water – zodat niemand een greep eruit kan doen of zo. Er zitten hier allemaal stille mensen. In hun uppie of met een krant of met een computer en in ieder geval met koffie, veel te dure koffie, die dus niet warm is, en in ‘shots’ verkocht wordt. De wc heeft een sfeer, eentje die niet nader te verklaren is. De wc-rollen zitten met een slotje aan de houder vast. Bij de koffie is er geen lepeltje zodat ik het schuim waar ik inmiddels doorheen gedronken heb niet op kan lepelen. De muziek is tamelijk hard maar vooral langzaam met veel bonken erin, ik geloof dat ze dit soul noemen, af en toe klapt de deur hard dicht en dan loopt er weer iemand naar het meisje met de tekst op haar T-shirt, het meisje pulkt met een nagel tussen haar tanden als ze de bestelling opneemt zie ik nu ik toevallig langs haar heen naar buiten kijk. Buiten lopen buurtbewoners die naar de markt gaan en naar de openbare bibliotheek, binnen zitten de mensen die werken, en ik.
Kijk verder op mixed media soup