Een buis als huis. Ik moest eraan denken, nu het winter is en mensen die op straat leven in steeds koudere omstandigheden buiten verblijven. Daklozen zoeken soms op de gekste plekken hun toevlucht.
Op de Documenta in Kassel dit jaar maakte beeldend kunstenaar Hiwa K van een stapel rioolbuizen een soort flat.
Een woonplek dus. Niet voor mensen zonder dak boven hun hoofd of voor zwervers, maar als een vormelijk woonexperiment, een kunstwerk.
Hoe woon je? Dat is de vraag. Daarom hielpen studenten van de plaatselijke kunstacademie mee door de de huizen, pardon de buizen, in te richten.
Allemaal deden ze het op hun eigen manier. Er waren meubels, verlichting, planten, boeken, allerlei spullen die je in een ‘normaal’ huis ook aan zou kunnen treffen. De een maakte er een studentenkamer van, de ander creëerde een studio, weer een ander had een bibliotheek bedacht en er was ook iemand die een luxe badkamer had gemaakt.
Het zag er nog aantrekkelijk uit ook. Hoewel het meer utopisch was dan praktisch.
Niet dat het niet werkelijk bestaat, mensen die in rioolbuizen leven.
Hiwa K had het zelf gezien: in Griekenland leven vluchtelingen op die manier. Zelf was hij overigens ook ooit vluchteling; als Koerd heeft hij zijn land achter zich moeten laten.
Maar wonen op een piepklein oppervlak, waar je bovendien jezelf in moet schuiven, komt niet alleen in Griekenland voor.
Op de weg naar het station in Kassel lag een holle boom. Het was in een parkje dat grenst aan een oude begraafplaats.
De zon was net op, in de vroege morgen was bijna niemand in de stad.
Op het eerste gezicht was het gewoon een liggende boom.
Een eenzame boom in een park.
Misschien was hij nog niet zo lang geleden omgevallen.
Een stam in het gras.
Waarom was de boom omgevallen?
Door de wind? Zou kunnen. Ja de wind
kan sterk zijn.
Of was de boom omgezaagd? Ook mogelijk.
Een van de twee. Gewaaid of gezaagd.
De boom was niet sterk.
Hij was hol van binnen.
Er lag iets in.
Een mens.
Hij was bijna onzichtbaar. Zijn aanwezigheid was slechts vanuit een specifieke hoek zichtbaar.
Het was geen kunstwerk.
Je hoefde dus niet helemaal naar Griekenland om mensen te zien die in een bijna onmogelijke ruimte een onderkomen hebben.
Zou de kunstenaar ook langs de ‘holle boom’ in het park hebben gewandeld? Een referentie aan de schuilplek die zich om de hoek van de Documenta bevond, was er evenwel nergens.
Hoe dan ook, met zijn monumentale ‘rioolkunstwerk’ bracht Hiwa K
een bijzondere verwijzing
naar de manier waarop mensen die ogenschijnlijk niets toe lijkt te komen
ruimte voor zichzelf weten te creëren. Een interessant project over hoe mensen
die in de leegtes tussen alles in een bestaan leiden,
en het leven vormgeven zonder hun waardigheid te verliezen.
mixed Media Soup 