Er zit een liedje in mijn hoofd. Niet een heel liedje, maar een paar woorden. Het begin van een nummer.
Love me, love me, love me, say you do
Let me fly away with you
For my love is like the wind, and wild is the wind
Wild is the wind
Een boom die aanhankelijk wordt. Zou zoiets mogelijk zijn?
Bij het ‘boshuisje’ waar ik rustig dacht te zitten (ja, dácht, tot het begon te stormen) hangt een boom op z’n elfendertigste. Tijdens de storm van vorige week hing hij ineens zo scheef als wat, in één ruk.
Hij wiegde heen en weer richting de keuken.
Wegwezen. Naar buiten. Dat was het enige wat ik dacht.
Dus toen stormde ik ineens zelf.
Het huisje uit.
Er zat niet veel anders op dan van een veilige afstand te kijken naar die dansende boom. Wild is the wind.
Buiten was het koud.
Wat zou er gaan gebeuren?
Na een tijdje, het ging eigenlijk vrij plotseling, hield het op met al het hevige waaien. Er vielen wat spetters uit de lucht. Huh, ging het regenen? Nee, toch niet. Een mini-regenbuitje was het, meer niet. Plus: een felle zonnestraal, eentje maar.
En vervolgens, ja hoor, daar meldden zich bij het vogelhuisje – waar de vetbolletjes en pinda’s hangen – de koolmeesjes, de pimpelmeesjes, de boomklever en zelfs de heggemus. Ze kwetterden en piepten opgewekt. Lunchtijd! Een beetje later dan anders, maar daar maalde duidelijk niemand om.
Hoog in een van de bomen klonk het trrrrrrt! trrrrrrrrrrrrrt! van de specht die geduldig (en kennelijk hoofdpijn-vrij, hij weet namelijk van geen ophouden) al meer dan een week bezig was een gat te boren, en dat gat kon kennelijk ook niet langer wachten op dat moment.
Dat alles was een duidelijk teken.
De storm had huisgehouden en nu was het klaar.
Ja, de dieren weten het beter dan twitter, het radiojournaal en teletekst. Code Rood was nog niet opgeheven, maar hier gold Code Vogel!
Dus dat was dat. De storm was – na veel gedoe, dat wel – gaan liggen.
De scheve boom bewoog niet verder, en hangt nu nog steeds scheef.
Op de foto lijkt de boom op ramkoers met het huisje te liggen, wat wel én niet zo is, althans, als je in de tuin staat, valt hij naar het zich laat aanzien met enig geluk pal náást de keuken.
Nu ja, als hij valt. Gebeurt dat vanzelf? Kun je je zo nog vrij bewegen rondom het huisje, of? Het is best een mooie oude boom, zou zo’n grote stam nog terug geduwd kunnen worden, vroeg ik me af. Of valt hij toch alsnog? Ik vrees dat het een karwei voor de boomzager wordt. Mensen die zichzelf ‘boomzager’ noemen, hebben doorgaans niet veel op met andere oplossingen dan zagen. Een hels kabaal zal door de tuin loeien. De grote zaag zal zijn werk doen. De boomzager deinst nergens voor terug. Vorige lente kwam hij langs en heeft twee bomen geveld. Dat vond ik erg jammer: ik ben vogelvriendin en eekhoornfan.
Wild is the wind.
De boom is niet van mij.
Het huisje is een toevluchtsoord.
Het bos is een mooie plek, met vrolijk fladderende buren.
Love me, love me, love me, say you do
Let me fly away with you
Rijk als een vorst in een bos, levend onder een boom van Damocles.
Naschrift: de boom is inmiddels weg!
mixed Media Soup 