Cirkeldag vandaag in Berlijn! Wat dat mag betekenen? Dat de cirkel ‘rond’ is: de Berlijnse Muur is net zo lang weg als dat hij heeft gestaan. Hoewel… weg?
Sinds de bouw van de muur op 13 augustus 1961 tot 9 november 1989, de dag van de ‘Val van de Muur’ vergingen 28 jaar, twee maanden en 26 dagen. En sinds die 9de november 1989 tot nu is er precies zoveel tijd overheen gegaan. Er is in die tijd veel veranderd in de stad, vooral omdat er veel is weggehaald dat aan de DDR herinnerde.
In de maanden en jaren direct na de Mauerfall werd alles zó fanatiek afgebroken dat op een gegeven niet eens meer duidelijk was waar Oost- en West-Berlijn ook alweer hadden gelegen. En waar had die hele muur, notabene midden in de stad, ook alweer gestaan? Tegenwoordig loopt de route als een markering in het wegdek, te herkennen aan een dubbele rij platte stenen. Het dagblad Berliner Morgenpost vroeg aan zo’n tienduizend mensen uit te tekenen op de kaart van Berlijn waar de Muur gelopen had. Meer dan helft kon het redelijk goed aangeven: door het midden, van Noord naar Zuid. Ruim eenderde wist ook nog door welke stadsdelen de grens daadwerkelijk liep. Er was één persoon die de lijn bijna helemaal correct had getekend, 98,5 procent nauwkeurig. Lekker verdacht? Maar er was ook iemand die de route in de vorm van een hartje had getekend… alsof dat niet lekker verdacht… eh verliefd is!
Denk jij te weten hoe de Muur door Berlijn liep, dan kun je het hier proberen te tekenen. En, nog leuker: dat kun je dan op Facebook en Twitter, juist ja, delen. Viel Spaß, Leute.
Zonder gekheid, het is maar goed dat die Muur weg is. Eerder schreef ik al over nieuwe Muren in de wereld, en al dat scheiden en afrasteren levert uiteindelijk weinig op. In de Bernauerstrasse staat nog een tamelijk lang stuk Muur dat nog in tact is, als herdenkingsplek én monument, met een bezoekerscentrum erbij.
Soms wordt er nog wel eens een stukje Muur ‘teruggevonden’. Een echt ‘onaangeraakt’ deel van de grens. Een paar weken geleden kwam in het nieuws dat er in Pankow zo’n 80 meter Muur staat te vergaan. Het was bekend dat de Muur daar liep, en ook dat ‘ie op die plek er nog was, maar intussen beginnen weersomstandigheden er vat op te krijgen. Daarnaast is er kans op souvenirjagers. Kennelijk is het moeilijk om te zorgen dat het er gewoon maar blijft staan, en daarom pleitte de ‘ontdekker’ ervoor om dit volgens hem ‘letztes Stück Urmauer’ op een cultuurgoedlijst te plaatsen. Vandaag is bekend geworden dat die monumentenstatus er inderdaad van gaat komen.
Overblijfselen van de DDR kennen wel vaker een min of meer geheim voortbestaan. Zo ontdekte ik in de buurt waar ik woon, in Prenzlauerberg, ook enkele bijzondere plekken.
Doordat dingen gewoon zijn opgepakt en ergens anders neergezet, kan het gebeuren dat je op een plaats waar je het absoluut niet verwacht iets ‘hergebruikts’ aantreft. Overal in de wereld staan delen van de Muur, hoe zwaar die betonnen staanders ook zijn: voor het hoofdgebouw van de Verenigde Naties in New York bijvoorbeeld, maar ook bij het Europees Parlement in Brussel.
Vooral in Amerika is het ‘muurdeel’ een gewild artikel, ook omdat het de toenmalige Amerikaanse president Ronald Reagan was die de val propageerde (ja duh, je weet toch nog wel wat hij zei, in die beroemde rede in 1987? “Mister Gorbatsjow, tear down this wall”). Een goede reden waarom er ook een muurdeel staat in het Newseum in Washington.
Een aantal weken geleden maakte ik een fietstocht langs de Oder, toen ik ineens, bijna in Polen, een stuk Berlijnse Muur in het landschap zag staan. Op een dijk, midden in het boerenland.
Achter de Muur lag een opslag. Voor mest.
Lees verder op www.mixedmediasoup.com
PS. Leuk als je dit bericht deelt op Facebook en/of Twitter (merci!)
mixed Media Soup 