Bij het opstaan kun je zo ontzettend veel denken. Aan hoe de zon opkomt boven de Waal (met veel roze). Aan wat voor dag het is (Valentijnsdag). Aan schrijven (op een weblog, hier). Aan een dansend paar (op het ijs, op televisie).
Er schuift een lang schip door mijn blikveld. De zon blinkt op de boeg.
Het schip is heel lang te volgen; de Waal maakt hier een bocht.
De horizon is een lichtvlek.
Valentijnsdag. Lang geleden kwam er een kaart. Er stond een korte tekst op, het was poëzie:
De donder is goed. De donder is indrukwekkend.
Maar het is de bliksem die het werk doet.
Eronder een doorgekraste naam. Van de dichter.
Een hele knappe dichter, nog steeds.
De ochtend glinstert vandaag. De meeuwen zijn ook al wakker.
Zie ze vliegen!
Sierlijk wiegen ze boven de rivier. Af en toe nemen ze een duik.
Hee, meeuwen… weten jullie dat het Valentijnsdag is vandaag?
Hee, meeuwen,
hee kwetterende meesjes in de boom hier tegenover,
hee, kauwtjes,
hee, koppel eksters dat telkens terugkomt,
hee merel, fluitend bij de Vrouwentrappen achter het Besiendershuis,
hee goedemorgen eenden in de Waal, dag ganzen in de lucht,
hallo vogels:
veel liefs, ook voor jullie. Voor jullie allemaal.
Ilona zit momenteel als gastschrijver in het Besiendershuis in Nijmegen.
mixed Media Soup 