Nog iets over het filmpje bij In het licht. Iets over de woorden en de dingen. Over letters, dat ook. En klanken. Of nee, het gaat over… ‘de hand en de hond’.
Met de foto en het boek voorhanden is een film van enkele tientallen seconden geschoten, waarbij de hand en de hond nooit ver weg zijn.
Ja, de hand en de hond verhouden zich tot elkaar. Alleen al door het verschil van slechts een letter in de woorden.
Het minieme verschil tussen ‘a’ en ‘o’.
Een foutje is zo gemaakt; groot was ooit de hilariteit toen op het pakje rotjes dat mijn broer gekocht had, de waarschuwing ‘niet in de hond houden’ bleek te staan.
Hoe in vredesnaam hadden we dat ding om te beginnen ín de hond moeten krijgen?!
Vorige maand liet ik, overigens maar heel even, een hond uit. Het was niet mijn eigen huisdier – ik heb helemaal geen hond – en het was érg lang geleden dat ik op deze manier had gewandeld. De hond zat vast aan zo’n riem met een kastje waarmee je de lijn kunt laten vieren. Je houdt het dier strak of je laat hem juist lekker ‘uitlopen’. Een prachtige uitvinding om losjes met de hond een wandeling te maken.
Dit zijn nou de dingen die ‘innovatief’ genoemd worden. Het oprol-systeem in de stofzuiger valt in dezelfde categorie, maar daar houdt de vergelijking ook op – naar verwachting zal de hond nooit helemaal in het handvat verdwijnen.
Over het verschil van ‘a’ en ‘o’ in ‘hand’ en ‘hond’ dan nog even. In mijn studententijd leerde ik soms gedichten uit het hoofd. Hoewel niet van tevoren voor mezelf zo duidelijk vastgesteld, was een voorwaarde dat het niet al te lange of ingewikkelde gedichten waren. Zo was er een gedicht van Gerrit Kouwenaar dat makkelijk bleef hangen. Het bestond uit een paar eenvoudige regels die ik te pas en te onpas citeerde, en als het zo uitkwam ook uitschreef.
Ik herinner me een regenachtige dag in Amsterdam begin jaren negentig, een schrijvende wijsvinger op een koude beslagen ruit in een overvolle tram net voor de halte op het Leidseplein. Woorden die druipen. De vele reizenden, ruikend naar natte hond. De massa die de adem nooit inhoudt.
Herinneringen kunnen zo onvolledig zijn. Langzaam ook. Het gebeurt dat ze later weer verder gaan, het geheugen is vuur. Soms licht het op, soms lijkt er slechts iets te smeulen. Dan is de pen of het toetsenbord alweer ergens anders.
Gelukkig hoef je niet alles te benoemen.
Gedacht
Je hand is bijna je hond
je huid is bijna je huis
je vorm is bijna je worm
je gedicht is bijna wat je gedacht had
[uit de bundel Data|Decors van Gerrit Kouwenaar]
Welkom op de boekpresentatie van ‘In het licht’ in Athenaeum Nieuwscentrum & Boekhandel! Donderdag 17 januari 2019, tussen 17.00 en 19.00, op het Spui in Amsterdam. Met een korte voordracht door fotograaf des vaderlands Jan Dirk van der Burg! Entree vrij, meer informatie en aanmelden via Athenaeum Boekhandel, klik hier.
mixed Media Soup 