Aan de haak slaan voor gevorderden. Die typering is van toepassing op het uiterst vermakelijke boekje Steeds blijf ik u beminnen waarin Mark Traa ‘liefdesoproepen uit vervlogen tijden’ verzameld heeft. Wil je een leuk cadeau voor je geliefde of naar jouw idee bijna-geliefde of desnoods halve geliefde en je steekt zogezegd de verlangens niet onder stoelen of banken, of juist wel, of je houdt gewoon van best wel rare boekjes, dan kom je met dit kleinood (ja, dat is het) vast en zeker op het juiste level.
Gewoon lekker nostalgisch worden tijdens het bladeren mag ook, sterker nog, dat is een risico.
Het boekje bevat advertenties uit hele oude kranten en tijdschriften, wat zeg ik, zelfs uit kranten die niet meer bestaan. Via die advertenties probeerden mensen in contact te komen met elkaar, soms in het geheim, soms nadat ze iemand wilden terugzien, vaak met codetaal (herken me aan krant in de jaszak, bloem in het revers), veelal liefdevol, af en toe smachtend en in een aantal gevallen in volle vertwijfeling omdat een geliefde er vandoor is.
Het mooist is het natuurlijk om een leuk typje te lókken. Kans dat je een blauwtje loopt, maar dat gebeurt niet, dat weet je zeker, totdat…
Het doet me denken aan de hedendaagse ‘harteklop-oproepjes’ in de trein. Een paar weken geleden zocht een jongen via die weg een meisje dat in de trein een mandarijn had zitten eten. En de helft aan hem had gegeven. O mandarijn-meisje waar ben je!
Het genre van liefdesoproepjes, tegenwoordig op schermen in de trein, is dus nog springlevend.
Nou goed, maar vroeger dus. Dan zette je, als je ergens iemand had gezien die je best nog eens wilde ontmoeten een advertentie. Met je naam eronder.
Bijvoorbeeld ROMEO.
Vrolijke Valentijnsdag! Het wordt lente.
tekst: Julia Verhoeven
mixed Media Soup 