
Een van de voordelen van de uitvinding van het fototoestel, en zeker met de mobiele telefoon als een op ieder moment te grijpen ‘fotoschieter’, is dat je dieren kunt ‘vangen’ en ze gewoon kunt laten leven. Je hoeft niet meer met een netje achter vlinders aan te jagen bijvoorbeeld. Zoals de oude Nabokov deed, weet je nog, het heeft de literatuurgeschiedenis mooie beelden opgeleverd: de schrijver met zijn vlindernet, onderweg in de natuur. Ik hoopte altijd maar dat het Nabokov de meeste tijd niet echt lukte om vlinders te lokken. Helaas was dat niet het geval bij deze lepidopteroloog, zoals een ‘vlinderkenner’ ook wel genoemd wordt.
Fotograferen moet geruisloos en onmerkbaar gaan, zodat je de dieren niet stoort. Snelheid is geboden. En geduld is, juist ja, een schone zaak.
Vooral bij vlinders is dat een uitdaging. Vlinders fladderen. Ze gaan ergens zitten en lijken niet op te gaan vliegen, om het volgende moment de lucht in te gaan en vele meters verderop terecht te komen. In een volgende struik. Of, nog erger, ergens aan de andere kant van de heg, bij de buren.
Ik ben gek op vlinders, zodra ik een mooi exemplaar zie, grijp ik naar mijn mobieltje. Misschien kan ik hem ‘hebben’, het is een soort verzamelen. Zoals mensen ongemerkt geluksmomenten verzamelen. Moeten we vaker doen zeggen we wel als iets leuk is. Meestal is wat we bedoelen dan nog aan de gang.
Zo blijft er altijd iets over, ligt er iets in het verschiet.
Iets om achteraan te jagen.
Maar dat najagen is helemaal niet aan te raden, hoor je nogal eens. Brecht zei in zijn Ballade, ook wel Lied von der Unzulänglichkeit des menschlichen Strebens over achter de dingen aan gaan en over geluk:
“Ja, renn nur nach dem Glück
Doch renne nicht zu sehr
Denn alle rennen nach dem Glück
Das Glück rennt hinterher.”
En over die zegswijze van Brecht zingen anderen dan weer; Gisbert zu Knyphausen heeft het erover in zijn prachtige nummer Verschwende deine Zeit.
Naar muziek luisteren, een beetje mijmeren en schrijven, een blog op internet posten… Zeitverschwendung heet het wel, het beste dat er is.
© tekst en foto (dagpauwoog): Ilona Verhoeven